Antybiotyki doustne na trądzik
Doustne antybiotyki są często jednymi z podstawowych leków przepisywanych dla pacjentów z trądzikiem zapalnym o średnim i mocnym nasileniu, szczególnie kiedy pryszcze są oporne na leczenie miejscowe. Redukują one liczbę bakterii wywołujących krosty (P. acnes) oraz mają działanie przeciwzapalne.
Antybiotyki doustne dostępne są na receptę jako tabletki na trądzik i przyjmuje się je zwykle raz lub dwa razy dziennie. Zanim widoczne będą efekty działania trzeba je przyjmować przez ok. 8 tygodni. Z czasem wzrasta odporność bakterii na dany antybiotyk. Jeżeli tylko okaże się, że leczenie nie jest skuteczne, zachodzi potrzeba, aby zmienić antybiotyk lub zastosować lek na pryszcze z innej grupy. Leczenie trądziku antybiotykami zwykle rozpoczyna się od większych dawek, które są stopniowo zmniejszane, gdy trądzik zaczyna ustępować. Na ogół leki te stosuje się przez okres nie dłuższy niż 6 miesięcy. Miejscowe (stosowane na skórę) antybiotyki na pryszcze mogą zostać przepisane dla kontynuacji leczenia. Również w trakcie terapii doustnymi antybiotykami można stosować jednocześnie leki na skórę, spośród których szczególnie korzystne może okazać się równoległe stosowanie nadtlenku benzoilu.
Odnotowano rzadkie reakcje alergiczne i inne skutki uboczne antybiotyków, m.in.: rozstrój żołądka, zawroty głowy, zmiany koloru skóry, zwiększona wrażliwość skóry na słońce. Mogą one także zmniejszać efektywność doustnych środków antykoncepcyjnych. Generalnie jednak wymienione tu antybiotyki na trądzik są lekami o bezpiecznym profilu działania. Jeśli pacjent jest zdrowy i nie ma negatywnych objawów, nie ma potrzeby aby był stale poddawany badaniom laboratoryjnym.
Doustne antybiotyki, które wykazują się wysoką skutecznością na trądzik to: tetracyklina, doksycyklina, minocyklina i erytromycyna.
Tetracyklina
Tetracyklinę należy przyjmować na pusty żołądek, aby zachować jej przyswajalność i popijać szklanką wody, aby zmniejszyć niestrawność. Suplementy z żelazem oraz produkty mleczne zmniejszają przyswajalność tego antybiotyku. Tetracyklina może powodować zmianę zabarwienia rosnących zębów, a także spowalniać rozwój szkieletu, nie powinna być zatem używana przez kobiety w ciąży i karmiące piersią oraz przez dzieci w wieku poniżej 9. lat. Leczenie trądziku tetracykliną jest niedrogie i ogólnie bezpieczne, ale występują rzadkie przypadki niepożądanych skutków, takich jak zapalenie pochwy, niestrawność, zwiększona wrażliwość na światło, łagodne nadciśnienie śródczaszkowe, niewydolność jednego narządu czy reakcja alergiczna. Kuracji tetracykliną powinny unikać osoby ze schorzeniami nerek lub wątroby.
Doksycyklina
Doksycyklina to antybiotyk na trądzik, który jest syntetyczną pochodną tetracykliny. Jest lepiej tolerowana i może być zażywana z jedzeniem. Doksycyklina bardzo dobrze przenika do mieszków włosowych, jednak zwiększa wrażliwość na światło częściej niż tetracyklina czy minocyklina. Inne niepożądane efekty doksycykliny są podobne jak w przypadku tetracykliny.
Minocyklina
Minocyklina uznawana jest za najskuteczniejszą z pochodnych tetracykliny. Odporność bakterii na minocyklinę przed terapią rzadko występuje, a stosowanie jej rzadziej wywołuje tego typu odporność niż w przypadku innych wymienionych antybiotyków. W wielu przypadkach jest efektywna w leczeniu trądziku u pacjentów, u których nie zadziałały inne antybiotyki doustne i zwykle jest zarezerwowana dopiero na tego typu przypadki. Minocyklinę można zażywać z jedzeniem i tylko sporadycznie wywołuje nadwrażliwość na światło. Skutki uboczne minocykliny są podobne do tych tetracykliny i występują rzadko, jednak częściej niż ma to miejsce w przypadku tetracykliny lub dokycykliny. Dodatkowo minocyklina może powodować przebarwienia skóry oraz zawroty głowy.
Erytromycyna
Erytromycyna jest niedroga, ale często powoduje niestrawność i inne dolegliwości brzuszne, nawet jeżeli przyjmuje się ją równocześnie z jedzeniem. Erytromycyna uznawana jest za bezpieczną do użycia w trakcie ciąży oraz ma stosunkowo mniej możliwych efektów ubocznych w porównaniu z innymi antybiotykami. Ponieważ jednak odporność bakterii P. acnes na erytromycynę znacznie wzrasta, staje się ona lekiem drugiego rzutu, używanym kiedy leczenie pryszczy tetracykliną lub innymi doustnymi antybiotykami jest nieskuteczne lub nietolerowane.
